خوانشی نو در آئینه حوزوی

ناصر قیلاوی زاده

خوانشی نو در آئینه حوزوی

ناصر قیلاوی زاده

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اختیار» ثبت شده است

بسم الله الرحمن الرحیم

در نظام هستی همه اشیاء حد و بهره مشخصی دارند و میزان رشدشان محدود به ماهیتشان است. مثلا یک درخت، بیش از درخت بودن نمی تواند باشد همچنین کمتر از آن هم؛ کمال یک درختِ میوه دار به ثمر دهی اوست. به دلفین که معروف به حیوانِ با ضریب هوشی بالاست دقت کنید، در نهایت اگر با تمارینی به او آموزش داده شود تعدادی حرکات، اضافه بر افعال غریزی یاد می گیرد. در این میان تنها انسان است که حد وجودیش را خودش تعیین می کند و خود انتخاب می کند که چه باشد و تا چه حدی رشد کند. انسان می تواند رشد کند تا «ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى، فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى‏»؛ و اما همین انسان هم می تواند «کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَل‏» بشود.

بشر در ابتدای خلقتش در یک حد استوا آفریده می شود «لَقَدْ خَلَقْنَا الْانْسانَ فى احْسَنِ تَقْویمٍ» این انسان که در بهترین حالت آفریده شده، می تواند خود را به بدترین درجات وجودی و پست­ترین نقاط هستی برساند «ثُمَّ رَدَدْناهُ اسْفَلَ سافِلینَ» و هم می توان خود را به قرب و رضوان الهی برساند و لکن رساندن مشروط است «الَّا الَّذینَ امَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ»آدمی با انتخاب هایش سرانجام خود را تعیین می کند، که به سمت قرب الهی حرکت کند و یا به سوی اسفل سافلین! اما آنچه که باعث و دلیل هرکدام از این منزل هاست انتخاب است، انتخابی که از علم سرچشمه می گیرد. «الذین آمنوا» کسانی که ایمان آوردند و «عملوا الصالحات» و مطابق این ایمان صحیح عمل صالح داشتند و هیچ کدام از ایمان و عمل بدون خواست بشر رخ نمی دهد. این انسان است که اینگونه خویشتن خویش را می سازد با انتخاب...

اتفاقات (نه معنای تصادف که به معنای رخداد) زندگی انسان همراه با توابع است. یعنی ما شروع را انتخاب می کنیم و قدم های بعدی لازمه ی قطعی آن گام اول است. اگر در همین انتخاب ها دقت نکنیم برای خود اتفاقات بعدی را رقم زده ایم و دیگر نمی شود گفت قمار است و بازی بلکه با قاعده و جدی است. در این مسیر انتخابی هیچ گامی نیست مگر در آن بلیات (از ابتلاء یعنی امتحان) است. این بلیات برخی در لباس خیر است و برخی در جامه ی شر، برخی با روی خوش دنیا همراه است و برخی با چهره عبوس و خشن دنیا اما چه فرق وقتی که همه ابتلاء هستند و می دانیم تا حق انتخاب داریم در حال آزمون هستیم، آزمونی که یک سوی آن لَأَزِیدَنَّکُم است و سوی دیگر آتشگیره ی نار شدن، ناری که وَقودُهَا النّاس‏ وَ الْحِجارَة است.

بعد از بیان این مطالب و قبل از به منصه ظهور رسانیدن فعل باید دانست آنچه در پهنه ی هستی می گذرد یک شاه بیت دارد: «ما شاءَ اللَّهُ و لاحَوْلَ وَ لا قُوَّةَ الّا بِاللَّهِ» پس اگر چه قرار است مسیری طی شود، اما فقط یک راه دارد، آنهم ایمان به رب الارباب عالم و در طریق اراده او قرار گرفتن که «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُون‏».

پس الهی آنچه را که محبوب تو می یابیم انتخاب می کنیم و شروع، باقی همه با تو...

بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم                                                                                که منِ دلشده این ره نه به خود می‌پویم

در پسِ آینه طوطی صفتم داشته‌اند                                                                                  آن چه استاد ازل گفت بگو می‌گویم

من اگر خارم و گر گل چمن آرایی هست                                                                      که از آن دست که او می‌کشدم می‌رویم

ناصر قیلاوی زاده