ما انسان ها در گرداب نسیان سیر می کنیم... آن هم با رضایت و شاید هم با شکایت...
آری اگر خبری برسد یا بگذارند که برسد و اگر ژست حقوق بشری و البته تب و تابش -شاید هم مدش- باشد متاثر هم می شویم؛ آنهم فیلمی -در فیلم حتی اشک هم می ریزن اما فیلمی...
روزگاری از داغ شیعیان بحرین در تب و تاب بودیم و روزگاری از نسل کشی مسلمانان میانمار و ایامی هم از غم کودکان غزه در عذاب -عکس هم می گرفتیم که STOP KILLING YOUR FELLOW BEINGS-اما چه زود حتی غمخواری را هم فراموش می کنیم چرا که فیلم است و می گذرد مال خودمان که نیست...
آری کمترین دلگرمی را هم به زودی از یاد بردیم تا به اندازه ی آه هم یادمان نماند که مادری، خواهری، همسری و شاید هم دختری، چشمش منتظر و دلش خونین است و از قضا مسلمان هم...
این تذکر رو مدیون "لبخند شطان" هستم...
ترانه ای برای بدرقه رییس جمهور...
